Verwarringen

Regie: Marjo Rens

Uitvoeringsdata: 25 en 26 februari in ons theater het 'Wapen van Zijpe'

Genre: Blijspel

Auteur: Alan Ayckbourn

Korte inhoud:
"Alan Ayckbourn wordt wel eens de Engelse Molière genoemd omdat er behoorlijk wat bitterheid in zijn humor verscholen zit. Toch blijft de toon altijd mild. Naar Ayckbourn kijken is zich vrolijk maken om de bekrompenheid en de eigenwijsheid van de medemens maar tegelijk kun je niet ontkomen aan het gevoel dat je om jezelf zit te lachen..."

Verwarringen bestaat uit vijf eenakters, waarvan OEK er drie zal spelen.

Moederfiguur:
Deze eenakter gaat over een jonge moeder, Lucy. Haar man is vrijwel nooit thuis. Lucy's leven bestaat alleen nog maar uit de zorg voor de kinderen. Ze heeft niet eens in de gaten dat ze dagenlang in haar nachtjapon rondloopt. Dan krijgt ze onverwacht haar buurvrouw op bezoek. Weet Lucy zich wel een houding te geven? Hoe reageert de buurvrouw op haar? En wat als de buurman zich er ook nog mee komt bemoeien?

Het liefdadigheidsfeest:
Gordon Gosforth is het hoofd van de organisatie van een groot liefdadigheidsfeest. Op een terrein van 1,5 hectare staan verschillende tenten en worden allerlei activiteiten georganiseerd. In een theetent probeert Milly alles op tijd in orde te krijgen, want er komt hoog bezoek: gemeenteraadslid mevrouw Pearce. Zodra mevrouw Pearce is gearriveerd, ontfermt de dominee zich over haar. De dominee leidt haar rond over het terrein. De bedoeling is dat mevrouw Pearce daarna een toespraak houdt. Terwijl Milly en Gordon de theemachine en de geluidsinstallatie in orde maken, probeert Milly een intiem gesprek aan te knopen met Gordon. Vanaf dat moment loopt alles in het honderd. Wat gaat er mis? En waarom komt de vriend van Milly, hopman, ziedend van woede de theetent binnen rennen?

Een praatje in het park :
Een praatje in het park neemt u mee naar een park waarin vijf willekeurige passanten verlegen zitten om een praatje, maar op geen enkel parkbankje een luisterend oor vinden voor hun fascinaties of problemen. Dit leidt niet alleen bij spelers, maar zeker ook bij de toeschouwers tot grote verwarring. Neem nu Arthur, verzamelaar van mensen, die probeert een praatje aan te knopen met Beryl. Zij zit echter vol van wat haar is aangedaan door een slecht gehumeurde rotzak. Als ze Charles opzoekt om haar verhaal kwijt te kunnen, blijkt ook dit iemand te zijn die niet zo geïnteresseerd is in het verhaal van de ander, maar zelf zijn verhaal kwijt wil aan Doreen. Ook deze ontmoeting is van korte duur, daar Doreen als snel genoeg heeft van hem en zelf een bankje opschuift in de richting van ene Ernest. Als zij hem begint te vertellen over haar voorkeur voor honden boven mensen wordt het Ernest teveel en gaat hij naar Arthur bij wie hij zijn hart denkt te kunnen luchten, maar ook hier wordt duidelijk dat een mens net zo goed tegen de kat kan praten...