Paul Dekker

Informatie over de spelers, door de spelers zelf geschreven:

Paul Dekker (lid sinds 1982)  18-08-1959

In het jaar 1982 ben ik lid geworden van Ons Eigen Kring. Een jaar daaraan voorafgaand was Carla, m'n toenmalige vriendin en nu alweer bijna vijfentwintig jaar m'n vrouw en de moeder van onze dochters Carola, Cynthia en Ilonka, lid geworden. Zij werd destijds zo'n acht weken voor de voorstelling gevraagd een klein rolletje te spelen in "Zonder Gekheid". Van het één, kwam het ander.

Ikzelf was in 1980 op de Pedagogische Academie reeds met het toneelvirus besmet geraakt. Ik speelde daar, door en voor medestudenten, de rol van ridder in "Lanscloot van Londen", een parodie op het oude stuk "Lanselot van Denemarken".

Bij O.E.K. debuteerde ik als buikspreker/variété man in de kermiseenakter "de Buikspreker".

Vele stukken volgden. Eind jaren tachtig weerhield een avondstudie mij vier jaar van het actief spelen. Natuurlijk bleef ik de vereniging trouw en verleende hand en spandiensten. Vanaf 1992 vervul ik naast het spelen ook met buitengewoon veel plezier de rol van voorzitter. Ik ben in het bestaan van O.E.K. nog maar de derde voorzitter. Voormalig dorpsslager Joop van der Molen (medeoprichter) en Sjoerd van Zanten gingen mij voor. Inmiddels heb ik het stokje in 2013 overgedragen aan Huub Tiebie.

M'n leukste rol  in al die jaren was de schoenlapper/militair Hein in het Amsterdamse volkstoneelstuk "Oranje Hein" (1998). De dragende rol in combinatie met de onvervalste Jordaanliedjes van onder andere Louis Davids gaven mij destijds veel voldoening.

Daarnaast was het stuk "Oliver Twist" (2002) voor mij een bijzondere gebeurtenis. Naast de fantastische rol als mister Bumble, speelde ik samen met m'n twee oudste dochters op het toneel en de jongste als trouwe supporter in de zaal. Zowaar een onvergetelijke gebeurtenis.

De vereniging heeft in de afgelopen twee decennia een buitengewoon goede ontwikkeling doorgemaakt. Naast een grote vaste kern van leden is het niveau van de voorstellingen steeds beter geworden. Deels is dat de verdiensten van de regisseurs maar toch ook zeker van de stukkeuze. Daarnaast heeft de stormachtige groei van het donateurbestand ertoe geleid dat we heden ten dage maarliefst zes voorstelling spelen in ons eigen dorpstheater 't Wapen van Zijpe. Tenslotte moet genoemd worden de fantastische jeugdafdeling die een paar jaar geleden z'n opwachting maakte. Ook zij spijkeren zeer succesvol aan de weg.

Tot slot spreek ik via dit stukje de wens uit dat amateurtoneel nog lang op ons dorp Schagerbrug mag voortbestaan.