Nooit te laat (1993)

Regie: Mart Coers

Genre: Blijspel

Auteur: Arthur Summer Long

Bezetting: 5 dames, 4 heren

Locatie: De huiskamer van Edith en Harry

Uitvoeringsdata: 24 en 25 april in ons theater het 'Wapen van Zijpe'

Gastspeler: Jos de Kock

 

Korte inhoud van het stuk:
Na zo'n 30 jaar lijkt het huwelijk van Edith en Harry nog het meest op een soort lange-afstands-marathon in verder ploeteren. Harry heeft zijn werk, waar hij buldert om te zorgen dat alles in orde komt en thuis buldert hij omdat hij niet kan zorgen dat alles in orde komt. Edith slaaft en draaft door het huis omdat er tenslotte toch iemand moet zijn die zorgt dat alles op rolletjes loopt. Dochter Kate vindt het de gewoonste zaak van de wereld dat de anderen en in het bijzonder moeder zorgt dat alles voor haar gedaan wordt, maar schoonzoon Charlie zou echt zelf ook wel eens iets willen doen als ze hem maar eens de kans gaven. Alleen de buitenwereld ziet dat het toch eigenlijk anders zou moeten.

Maar de ooievaar helpt een handje. Nee, niet bij dochter Kate, nog niet tenminste. Bij Edith. Harry voelt zich wel opgelaten. Dat iedereen hem zou bewonderen, omdat hij op zijn leeftijd er nog wat van kan, daar gelooft hij niet in.

Voor Edith begint een nieuw leven. Ze is plotseling uit de sleur van alledag. Ze gaat weer naar de kapper en koopt nieuwe kleren. Ja, er zijn veel veranderingen op komst.

Opvallende gebeurtenis tijdens de voorstelling:
Tijdens de verbouwingssène zou schoonzoon Charlie(Huub) het bad en de nieuwe closetpot even naar boven in de badkamer tillen. Er moest echter eerste nog een korte clouse op het podium gespeeld worden. Daarbij moest hij het deksel en bril van de pot openen. Je raadt het al. Iemand had als grapje een kunstdrol in de pot gelegd. Huub vertrok geen spier en deze smierpoging kon als mislukt worden beschouwd.

In dit stuk moest Charlie ook een broodje haring eten met veel ui. Toen Harry (Jos de Kock) een opmerking maakte schrok Charlie daar zo van dat hij het broodje uitspuugde. Charlie had zijn mond goed vol toen hij begon te spugen. Er kwam zoveel uit zijn mond dat Harry zijn bril volledig vol zat. Dit was voor Harry het moment dat hij niet meer bij kwam met als gevolg dat de zaal hierin volledig mee ging. Over deze passage is nog veel gesproken en gelachen.  Maar lachen is gezond!