De Wijze Kater

Regie: Joke Westra

Genre: Heijermans noemt zijn in 1917 geschreven stuk een boosaardig sprookje in drie bedrijven. Hij laat de sprekende kater zeggen: "De mens is een bijzonder beest: een beest van een beest". Door het spel in de vorm van een sprookje te gieten, heeft hij alle vrijheid om kritiek te uiten op de maatschappij. De kater vergelijkt zijn manier van levenvoortdurend met die van de mensen om hem heen. Er is na al die jaren nog niet zoveel veranderd.

Locatie: een bos( ? ), waar Jonathan en de kater zich ophouden en het koninklijk paleis.

Uitvoeringsdata: 23, 24, 30 en 31 maart 2001

Debutanten: Pieter en Suzanne Klomp, Atina Kruijer, Martijn Quak, Lisette Kuil

Korte inhoud:
De Wijze Kater is het verhaal van mensen, die zich als beesten gedragen en een beest dat zich als een mens gedraagt. Het beest verbaast zich over de beestachtigheid van de mensen en de mensen maken zich kwaad over de menselijkheid van het beest. Ze vinden dat onnatuurlijk: een beest moet zich als een beest gedragen en niet als een mens.
Het beest moet weer beest worden. Maar worden de mensen daarmee ook menselijk?
De kater, want hij is het beest, ondervindt dat hij maar beter weer zijn mond -pardon, zijn bek- kan houden.

In een denkbeeldig land wordt het Koninklijke paleis geteisterd door een rattenplaag: een normaal hofleven is er niet meer bij. Overal zitten ratten, piepen ratten, knagen ratten, vreten ratten en rennen ratten rond. Niemand doet meer een oog dicht. En de koning al helemaal niet. Hij is zwaar overspannen en wil aftreden....

Zijn dochter Regina moet hem maar samen met haar aanstaande echtgenoot, prins Arthur, opvolgen. De prins zegt dat hij er alles aan doet om de koning te helpen, door bijvoorbeeld overal katten op te kopen om ze naar het paleis te sturen. Maar ... vreemd genoeg komen ze daar nooit aan ...

Ondertussen heeft een eigenaardig stel dienaars van de koning in een dorp waar Jonathan met zijn kater woont, een rare dokter opgeduikeld. Een dokter die zegt wel raad te weten met die ratten. Vreemd is wel, dat die dokter sprekend lijkt op de kat van Jonathan.
Overigens mag Jonathan, omdat hij schulden heeft, niet met Ans, de dochter van de bakker, trouwen, terwijl ze wel van elkaar houden. Niet alleen de bakker, maar het hele dorp moet niets van Jonathan hebben. Als je geen geld hebt, tel je niet mee, maar op zijn kater kan Jonathan rekenen.

De dokter en Jonathan gaan met het eigenaardig stel dienaars van de koning naar het paleis. En daar ontdekt de vreemde dokter, dat de koning door meer geplaagd wordt dan alleen de ratten...

Anekdote ‘De Wijze Kater’
Een boek van 80 blz. Bij de rolverdeling stond ‘De Kater’ die staat 60 blz op toneel. Deze uitdaging mocht ik aangaan. Een typetje spelen dat is goed te doen maar een kat? Ik bestudeerde onze eigen kat en zag dat ik nog wel wat lichaamsbeweging kon gebruiken om voldoende lenig te zijn om een kat te kunnen spelen. Veel oefenene en prachtig geschminkt door Geja Meppelink speelde ik een kater.

Nu even opletten! In het stuk speelde ik op een gegeven moment een kater verkleed als mens. Daarbij speelde Paul Dekker de koning. Hij had mij uitgenodigd om bij hem te komen eten. En de koning had geen hekel aan een borrel. Door het drankgebruik viel de koning hard uitgezakt op de stoel. Dit deed Paul zo hard dat de leuning van de stoel uit elkaar dreigde te vallen Paul stond op en ik zag dat spijkers met hun punten richting het achterwerk van Paul stonden. Omdat de koning zo weer ging zitten moest ik actie ondernemen om lichamelijk letsel te voorkomen.

Nu had ik tijdens mijn spel voldoende tijd dacht ik maar Paul sloeg met zijn tekst in eens een paar blz over. Hij ging van het voorgerecht in één keer naar het toetje. Om de boel te redden maakte ik een opmerking dat ik ook nog wel trek had in het hoofdgerecht. Paul had dit snel door en ik deed alsof ik hem een klap op zijn rug gaf. In het echt sloeg ik tegen de leuning van de stoel die net voordat Paul ging zitten weer terug schoot. Ik kan mij wel een voorstelling maken hoe het publiek zou hebben gereageerd als Paul in een spijker ging zitten maar toch we moesten nog een paar voorstellingen.

Het publiek had uiteindelijk niets in de gaten maar voor de kat  was het geen kattenpis zullen we maar zeggen.

Huub Tiebie